Zavirih u pupoljak ruže
misleć da ću te tamo naći
osjetih samo miris opojni teški
zalazilo je sunce
sjene me uzeše pod ruku
noć tješiteljica
prikradala
se kroz šumarak
ugledah prvu zvijezdu
sjajila je
poput nekad tvog lica
u nebo prhnu
jedna preplašena ptica
zatvorih oči
na tren pustih uspomene
da kraj mene sjede
nejasne i blijede
a onda krenuh
niz put
orošen
večernjim suzama
Nema komentara:
Objavi komentar